De Buurtcamping
De Buurtcamping

Verhalen van beheerders en kampeerders

Wat er gebeurt op De Buurtcamping is lastig te vatten in cijfers. Vandaar dat we hier verhalen verzamelen van de mensen die iets met De Buurtcamping hebben. Op die manier proberen we toch een idee te geven van het ‘Buurtcamping-gevoel’.

SAMENWERKEN MET EEN VVD’ER

19 september 2019

Gerrit is een van de beheerders van De Buurtcamping Agathepark in Krommenie. Hij is al zijn hele leven actief in buurthuiswerk. “Ik heb altijd in de linkse, rode, anarchistische hoek gezeten.” Naar eigen zeggen was-ie nogal zwart-wit in zijn denken: “Bij mij is links sociaal en gezamenlijk. Rechts is meer egocentrisch en eigenbelang.” Zonder dat-ie het door had heeft Gerrit echter weken samengewerkt met een VVD’er. Die samenwerking verliep ontzettend goed, dus dat heeft hem aan het denken gezet: “Het was mijn eigen bubbel waar ik in zat. Het is dus niet alleen zo dat de gasten uit hun eigen bubbel moeten komen, dat geldt evengoed voor beheerders.” De Buurtcamping is volgens Gerrit niet links of rechts: “Je hebt het gezamenlijke doel om een hele toffe camping neer te zetten voor de gasten en omdat dat je gezamenlijke doel is maakt zo’n politieke mening niet uit.”

BUITEN JE EIGEN STRAATJE KIJKEN

8 mei 2019

Assendelft – Sylvie kwam − hoe kan het ook anders − terecht bij De Buurtcamping via haar buurvrouw, met wie ze al goed contact had. Na een zware periode van ziekte kon ze niet goed stil blijven zitten. “Thuis ziek zijn vind ik helemaal niks. Ik wil me maatschappelijk nuttig maken en mensen op een positieve manier bij elkaar brengen.” Mede als juf in het speciale onderwijs doet ze graag een stapje extra voor de mensen die het het hardst nodig hebben. Dat zijn soms mensen met wie ze normaal gesproken niet snel in aanraking zou komen. “Het is belangrijk dat je buiten je eigen straatje kijkt.” Zo gaat ze bij de voedselbank flyeren om mensen op een laagdrempelige manier te vertellen over De Buurtcamping.

In haar buurt kende ze al wat lokale ondernemers met wie ze vaak een praatje maakte. “Zij hebben me in verschillende gedaantes gezien: van kaal tot kotsmisselijk. En nu kwam ik langs voor sponsoring voor De Buurtcamping! Daarop zeiden veel van hen: ‘Heb je dit er óók nog bij gedaan dit jaar?!’ Ja, juist!”.

Bij Sylvie in de buurt maakt men gebruik van Nextdoor, een app voor buurtbewoners. In deze app wordt echter vooral geklaagd. Sylvie probeert mensen daarentegen altijd op een positieve manier met elkaar in contact te laten komen. Ze weet dan ook zeker dat De Buurtcamping in Assendelft een groot succes wordt. “De betrokkenheid is groot bij ons in de wijk. We hebben al 7 van de 27 plekken verkocht!”

NIEMAND IS TE OUD OM BRUGGEN TE SLAAN

15 mei 2019

Mieke woont al 10 jaar ‘op’ Malpertuis, een levendige buurt in het westen van Maastricht. Ze kwam daar wonen toen ze 71 was − reken maar uit inderdaad. Met haar 81 lentes heeft ze waarschijnlijk de meeste uren vrijwilligerswerk op haar naam staan van iedereen die bij De Buurtcamping betrokken is. Een van de projecten die ze in haar rijke leven heeft opgezet is de Buurtbrök, een Maastrichts initiatief om een brug te slaan tussen de buurt en haar buurtbewoners. Daar leerde ze Shanti kennen, een van de campingbeheerders van De Buurtcamping Viegenpark. Toen Shanti vroeg of ze wilde meewerken aan De Buurtcamping was Mieke meteen enthousiast: “Ik vind het leuk om met mensen om te gaan. Om serieus te zijn, maar ook om een stuk flauwekul uit te halen. Er moet gelegenheid zijn om te spelen, om te voetballen, om te kletsen, om dingen te doen die vanuit de mensen komen.” Op de vraag of dat voetballen nog een beetje lukt zegt ze: “Ik kan toch scheidsrechter zijn?”

Die positieve manier van denken is kenmerkend voor Mieke. Hoewel ze het jammer vindt dat veel leeftijdsgenoten niet meer fit genoeg zijn om zulk vrijwilligerswerk te doen, is ze dankbaar dat zij nog veel kan. Met een verfrissende zelfverzekerdheid zegt ze: “Gelukkig ben ik goed gebekt.” In niet mis te verstane bewoording legt ze vervolgens meteen een link met de huidige generaties. Die zijn volgens haar erg kwetsbaar: “Ik heb daar persoonlijk minder last van. Ik ga gewoon mijn gang en doe wat ik leuk en fijn vind. Wat ik andere mensen wil meegeven: doe alsjeblieft wat je goed kan, wat je leuk vindt, wat je gezellig vindt, zonder iemand bewust te benadelen.” Deze ervaren bruggenslaande vrouw is overduidelijk een waardevolle toevoeging aan het team van De Buurtcamping Viegenpark in Maastricht.

INTERVIEWS

Deze verhalen zijn allemaal verzameld op basis van interviews die Ruben Hoekstra heeft afgenomen voor, op, dankzij, tijdens, tussen, ondanks, onder en na De Buurtcamping.